Depremde yıkılan ve bir gün sonra yangın çıkan evin enkazı kaldırıldı; Anne ve kızı bulunamadı
KAHRAMANMARAŞ’ın Nurhak ilçesine bağlı Kullar Mahallesi’nde, Isı Karaca (69) ve kızı Songül Karaca (29) depremde yıkılan tek katlı müstakil evlerinin enkazı arasında kaldı. Bir gün sonra alev alan evin enkazı tamamen kaldırıldı ancak anne ve kızına ulaşılamadı. Işı Karaca’nın eşi emekli korucu Ali Karaca (67), depremde odadaki sobanın yandığını, evlerinde 20 torba kömür bulunduğunu belirtti. “Sanırım yanıyorlar” dedi.
Kahramanmaraş’ın Pazarcık ve Elbistan ilçelerinde 6 Şubat’ta meydana gelen 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki depremlerde Nurhak ilçesine bağlı Kullar Mahallesi’nde çok sayıda ev yıkıldı, 65 kişi hayatını kaybetti. Mahallede oturan Isı Karaca ve kızı Songül Karaca da ikinci depremde yıkılan müstakil evlerinin enkazı arasında kaldı. Depremden bir gün sonra konutta yangın çıktı.
Depremin 12. gününde evin enkazını tamamen kaldıran ekipler, anne ve kızına ulaşamadı. Isı Karaca’nın eşi emekli korucu Ali Karaca, “İlk deprem olunca kalktık. Depremin devam etmediğini görünce çayımızı demledik. Dışarıdan odun getirdim. öğlen saatlerinde çevredekiler. O sırada yine deprem oldu. Evime döndüğümde evimin yıkıldığını gördüm. Evde eşim ve kızım vardı. Şimdi onlara ulaşamadım. Evin içinde öldüler mi bilmiyorum. Bilmiyorum. Ses yok. Depremden bir gün sonra evde yangın çıktı. Evin altında 20 torba kömür vardı. Ev yandı ama kömür yandı mı bilmiyorum. Enkazdan kömür çıkmadı” dedi. “YANDIKLARINI DÜŞÜNÜYORUM”
İş makinelerinin çalıştığını ifade eden Karaca, “Benim evimin enkazında iş makineleri çalıştı. Bu bölgeyi temizlediler. Ama bir şey çıkmadı. Enkazdan kömür, yatak çıkmadı. Kızımın yatağının demiri bulundu. .Sanırım yanmışlar.Arama kurtarma köpeği de geldi ama bir şey bulamadı.Çalışmalar devam ediyor.Yetkililer geldi.Allah onlardan razı olsun.Vali ‘Enkazları elleyeceğiz’ dedi. gerekirse onları kaldırırız ve sizi rahatlatırız.’ ‘Teşekkürler’ dedim gittiler şimdi eşime kızıma ulaşmayı bekliyorum modül bekliyorum ortada kaldık ne yapacağımızı bilemiyoruz gidecek yerimiz yok ve ev yok.”
